«Ρουμανία; Που θα πας; Μόνη; Παιδί μου το σκέφτηκες καλά; Τι είναι το Αράντ;;»

Ήταν πρωί τ’ Αυγούστου όταν η φίλη μου η Δόμνα έστειλε εκείνο το μήνυμα που μου άλλαξε τη ζωή. Εθελοντικό πρόγραμμα «Erasmus Garden» στο Αράντ της Ρουμανίας. Ρουμανία; Όχι Ισπανία; Όχι Ιταλία; “Καλά θα κάνω τα χαρτιά μου και θα δούμε, σιγά μην με πάρουν.” Έκλεισα εισιτήρια και ενημέρωσα τους δικούς μου ότι φεύγω. Ακόμα και τώρα που γύρισα νομίζουν ότι τους κάνω πλάκα… Μα Ρουμανία; Ναι, Ρουμανία! Είναι μια πανέμορφη χώρα με καταπληκτικούς ανθρώπους. Η κάθε πόλη της είναι μοναδική και σε κάθε ταξίδι συναντάς κάτι καινούργιο.

Εργαστήκαμε με παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού σε διάφορα σχολεία και κέντρα. Παίξαμε, γελάσαμε, δημιουργήσαμε, δείξαμε και μας έδειξαν την κουλτούρα τους. Για 6 μήνες έζησα, συνεργάστηκα και ταξίδεψα με νέους από διαφορετικές χώρες. Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, Πολωνία, Σκόπια, Αρμενία, Γεωργία, Τσεχία, Περού, Γερμανία και Τουρκία. Όλοι μας τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο όμοιοι. Νέοι που μοιράστηκαν τα ίδια όνειρα, τις ίδιες ανησυχίες και τον ίδιο σκοπό – να βοηθήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε τα παιδιά και την κοινωνία του Αράντ. Με τα παιδιά του διαμερίσματός μου γίναμε μια οικογένεια και ανέπτυξα ισχυρούς δεσμούς φιλίας με άλλους εθελοντές.

Μέσω του εθελοντικού αυτού προγράμματος δε βοήθησα μόνο τους άλλους αλλά έμαθα τόσα πολλά για όλες αυτές τις διαφορετικές κουλτούρες που συνάντησα και βελτίωσα το επίπεδο μου στα Αγγλικά και τα Ισπανικά. Επίσης, γνώρισα τον εαυτό μου ξανά από την αρχή προσέχοντας καλύτερα κρυφά σημεία που μέχρι τότε δεν είχα δει. Το χειρότερο κομμάτι του προγράμματος ήταν ότι έπρεπε να αποχαιρετήσουμε τους φίλους μας, ίσως όχι για πάντα αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Αλλά τίποτα στη ζωή δεν αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από καλά στοιχεία, γι’ αυτό προτείνω σε οποιονδήποτε διαβάζει αυτό το κείμενο να κάνει ένα βήμα μπροστά και να το τολμήσει.

Σοφία Χριστοδούλου.