Μία λάθος πτήση, δύο αεροπλάνα που πέταξαν μπροστά μας και εμείς με τα εισιτήρια στο χέρι τα είδαμε να φεύγουν χωρίς εμάς, ένα χαμένο τρένο και ένα ραντεβού στα τυφλά των τριών μας σε μια άγνωστη για όλους πόλη κι όλος αυτός ο ταξιδιωτικός αυτοσχεδιασμός, εν τέλει, για να καταλήξουμε στο σεμινάριο θεατρικού αυτοσχεδιασμού στο Μπρνο της Τσεχίας. Είτε ήταν μια πρόβα αυτοσχεδιασμού είτε μια σειρά από ατυχίες, η περιπέτεια ξεκίνησε ήδη από το πρώτο λεπτό της γνωριμίας μας και τώρα, στη βάση μας ξανά, νοσταλγούμε κάθε όμορφη και δημιουργική στιγμή αυτού του προγράμματος.

Και έτσι για να πάρετε κι εσείς μια γεύση, για να εμπνευστείτε  και να δραστηριοποιηθείτε, θα θυμηθούμε και θα μοιραστούμε με σας τις καλύτερες στιγμές αλλά και γνώσεις που φέραμε μαζί μας πίσω.

Ξεκινώντας από την πρώτη μέρα οι εκπαιδευτές μας υποδέχτηκαν ντυμένοι πειρατές, δημιουργώντας από το πρώτο λεπτό ένα φιλικό κλίμα και βάζοντάς μας στη θεατρική διάθεση του σεμιναρίου. Τα αυτοσχεδιαστικά παιχνίδια ήταν καθημερινά στο πρόγραμμα εξάπτοντας τη φαντασία μας και προκαλώντας μας να γίνουμε όσο πιο δημιουργικοί και δημιουργικές  μπορούμε. Ήταν, βέβαια, κι ο πιο εύκολος τρόπος για να έρθουμε 25 άτομα από διαφορετικές χώρες τόσο γρήγορα κοντά και να δουλέψουμε ομαδικά και φιλικά.

Το σημαντικότερο όμως είναι πως στην πλειοψηφία τους οι δραστηριότητες αυτοσχεδιασμού εντάσσονταν σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, στοχεύοντας στην άρση του κοινωνικού αποκλεισμού και στην κριτική συνειδητοποίηση γύρω από την κοινωνική αδικία. Κι αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτό, μπορούμε να μοιραστούμε μαζί σας την πιο έντονη εμπειρία αυτού του σεμιναρίου, την «αναπηροποίηση» μας. Η έκπληξη των εκπαιδευτών προς εμάς, ήδη από την δεύτερη μέρα του σεμιναρίου ήταν πως για τις επόμενες δύο ημέρες επρόκειτο να βιώσουμε, όσο είναι δυνατό, τον αποκλεισμό που μπορεί να νιώθει ένας ανάπηρος μέσα στην κοινωνία. Κι αυτό, βάζοντάς μας μάσκες, για να περιοριστεί η όραση και πατερίτσες ή αναπηρικά αμαξίδια για να βιώσουμε την κινητική αναπηρία. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα ήταν πολλά κι όσο κι αν φαίνεται πολύ περιορισμένη η εμπειρία αυτή των δύο ημερών, ήταν αρκετή για να καταλάβουμε πως η αναπηρία είναι μια κοινωνική κατασκευή και πως τα εμπόδια που βάζει το περιβάλλον και καθιστούν κάποιον ανάπηρο και αποκλεισμένο μειώνονται μέσα από την συνεργασία και την αλληλεγγύη και έτσι όλοι και όλες μπορούμε να συμμετέχουμε ενεργά στην κοινωνία χωρίς να βιώνουμε τον αποκλεισμό.

Επιπλέον , μάθαμε πολλά πράγματα για το πως να φτιάξουμε την μελλοντική μας εταιρία. Ο σκοπός ήταν να έχει σωστή δομή με βάση το πρότυπο δημοφιλών επιχειρήσεων αλλά και και να είναι κερδοφόρα.Ακόμα , καλύτερα αν είχε και ένα σημαντικό κοινωνικό πρόσημο. Οι ιδέες που ακούστηκαν ήταν πραγματικά άκρως εντυπωσιακές και ελπίζουμε πολλές από αυτές να γίνουν πραγματικότητα και να μην μείνουν μόνο στην φαντασία μας .

Πέρα από τα εργαστήρια των εκπαιδευτών, οργανώσαμε και τα δικά μας εργαστήρια, αναπτύσσοντας κι άλλο τη δημιουργικότητά μας αλλά και την ικανότητα να συνδιαμορφώνουμε με ανθρώπους που γνωρίσαμε λίγες μέρες νωρίτερα. Σημαντικό στοιχείο αποτέλεσε το feedback από τα υπόλοιπα μέλη για τις μεθόδους που υλοποιήσαμε και πως θα θέλαμε να βελτιωθούμε.

Μέρος του ταξιδιού που δεν μπορεί να παραλειφθεί είναι και η μέρα περιπλάνησης στο Μπρνο, όπου γυρίσαμε τους δικούς μας αυτοσχεδιασμούς στο κάστρο της πόλης, εξερευνήσαμε σημεία ιστορικά αλλά και καταλήξαμε να πίνουμε όλοι μαζί τσέχικες μπύρες.

Υπήρχαν και μικρές αναποδιές και τρέλες , όπως το χάσουμε το κινητό ενός μέλους!Αλλά το ταξίδι μας δεν μας άφησε δυσαρεστημένους για πολύ και το κινητό βρέθηκε από μια γυναίκα της Τσεχίας και στάλθηκε πίσω στο μέλος της ομάδας στην Ελλάδα.

Το πρόγραμμα αυτό μας έδειξε πως η ζωή είναι είναι απρόβλεπτη και υπέροχα απρόοπτη . Οι καταστάσεις που συναντήσαμε ,οι άνθρωποι που γνωρίσαμε και οι γνώσεις που φυσικά αποκομίσαμε θα μας συνοδεύουν και θα μας μεταλλάζουν πάντα .

Φτάνοντας πίσω βιώσαμε ένα αίσθημα κενού , αυτό που πάντα συνοδεύει τις ωραίες εμπειρίες , εκείνες που δεν θέλει κανείς να τελειώσουν . Το αεροπλάνο τελικά προσγειώθηκε , οι βαλίτσες μας ανοίχτηκαν όμως το «ταξίδι» δεν θα χαθεί ποτέ.

Τι μάθαμε προσωπικά από το ταξίδι? Αρχικά , να ταξιδεύουμε όπου θέλουμε και ότι το μοναδικό πράγμα που χρειάζεται για να περάσεις  όμορφα είναι να θες να περάσεις όμορφα. Μάθαμε πως δεν χρειάζεται να ξέρεις τέλεια αγγλικά αλλά να έχεις φαντασία και όρεξη για επικοινωνία.Μάθαμε πως κάθε άτομο που γνωρίζεις δεν έχει σημασία από που είναι αλλά οτι είναι ακόμα ένα ενδιαφέρον και ξεχωριστό άτομο που μπορεί να σου προσφέρει κάτι μοναδικό.Μάθαμε πως συχνά στην καθημερινότητα μας περιθωριοποιούμε άτομα δίχως να το καταλάβουμε και πως ήρθε πλέον η ώρα να εισχωρήσουμε την μικρή αλλαγή που επιθυμούμε στις ζωές μας.Τέλος , μάθαμε πως παρόλο που μπορείς να χάσεις βαλίτσες , να είσαι αρχικά άγνωστος μεταξύ αγνώστων , να χάσεις ένα κινητό σε μια ξένη χώρα ότι αν μάθεις να αυτοσχεδιάζεις θα καταφέρεις να μάθεις τόσα πολλά και να λύνεις κάθε πρόβλημα που θα σου προκύψει!

Αν εσύ που διαβάζεις σκέφτεσαι ακόμα αν θα κάνεις αίτηση για κάποιο πρόγραμμα, νομίζουμε ότι πλέον ξέρεις την απάντηση!

Για το You in Europe, Δέσποινα- Δήμητρα- Οδυσσέας.