Όταν σου δίνεται η ευκαιρία να ζήσεις για πρώτη φορά μια τέτοια εμπειρία κατακλύζεσαι από ενθουσιασμό, ανυπομονησία, περιέργεια αλλά συγχρόνως  νιώθεις και κάποιο φόβο για το άγνωστο που θα ακολουθήσει. Στη συνέχεια, όμως, όταν γνωρίζεις τόσους υπέροχους ανθρώπους και μέρα με τη μέρα δημιουργείται μια μεγάλη οικογένεια, τότε κάθε αμφιβολία εξαφανίζεται και γεμίζεις μόνο από αγάπη και θετική ενέργεια. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή τους.

Τα μέλη της ελληνικής αποστολής, παρόλο που γνωριστήκαμε πρώτη φορά στο αεροδρόμιο, “δέσαμε” κατευθείαν και νιώσαμε σα να ήμασταν φίλοι από παλιά. Η χημεία μεταξύ μας ήταν το πρώτο βήμα που μας ώθησε μέσα στην εμπειρία της ανταλλαγής αυτής. Πλησιάζοντας στο Nagykallo, ήμασταν όλοι επιφυλακτικοί για το τι θα συναντήσουμε εκεί. Όταν φτάσαμε, ήταν πολύ αργά το βράδυ και το hostel δε μας έκανε και την καλύτερη εντύπωση. Βέβαια επειδή σαν Έλληνες έχουμε και την τρέλα μέσα μας αρχίσαμε να το διακωμωδούμε. Την επόμενη μέρα, κοιτώντας γύρω μας αντικρίσαμε ένα περιβάλλον φυσικό, φιλόξενο και πρόσφορο για ζωή και περιπέτεια. Έπειτα γνωρίσαμε τα μέλη των υπόλοιπων χωρών και όλοι μαζί θέσαμε το στόχο του προγράμματος. Ο στόχος μας έγινε να μάθουμε να σκεφτόμαστε και να πράττουμε με βάση τις αρχές  “reduce-reuse-recycle”. Οι μέρες περνούσαν και αυτό που καταλαβαίναμε ήταν ότι πρέπει να είσαι δημιουργικός και διαλλακτικός έτσι ώστε να μπορέσεις να πετύχεις το στόχο. Επιπλέον, αλληλεπιδρώντας καθημερινά και για πάρα πολλές ώρες μεταξύ μας και με τους συμμετέχοντες των υπόλοιπων χωρών, δημιουργήσαμε φιλίες. Γιατί όσο παράξενο και υπερβολικό κι αν ακούγεται, 9 ημέρες είναι υπεραρκετές για να “δεθούν” ιδέες, ψυχές και ΝΑΙ, φιλίες. Φιλίες που ίσως  συνεχιστούν και μετέπειτα. Ακόμη όμως και αν αυτό δε συμβεί, όλοι δώσαμε ένα κομμάτι του εαυτού μας και “πήραμε” κάτι αντίστοιχα. Και μόνο για αυτό, νιώθουμε απεριόριστη ευγνωμοσύνη.

Ο καθένας από εμάς ξεχωριστά έθεσε τους προσωπικούς του στόχους και ξεπέρασε τα όρια του για να έρθουμε όλοι λίγο πιο κοντά, να γίνουμε μια αγκαλιά και να διαπιστώσουμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ, πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Φυσικά, υπήρχαν και δύσκολες στιγμές, κούραση, νεύρα και άλλα πολλά. Οι δυσκολίες υπάρχουν πάντα και παντού, γιατί αλλιώς δε θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε τις όμορφες στιγμές. Το βέβαιο, όμως, είναι ότι όλοι συνειδητοποιήσαμε τη δύναμη που έχουν οι ομάδες και προσπαθήσαμε να λειτουργήσουμε με πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης. Με αμείωτη ζωντάνια και ενθουσιασμό, τόσο από την αρχηγό όσο και από τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, ανακαλύψαμε ο ένας τον άλλον, γελάσαμε με την ψυχή μας, χορέψαμε και μάθαμε πράγματα που διαφορετικά μπορεί να μη μαθαίναμε ποτέ στη ζωή μας. Πολλοί από μας κάναμε πράγματα που ποτέ δε φανταζόμασταν, βγήκαμε εκτός comfort zone και τολμήσαμε να εξερευνήσουμε την άβυσσο που λέγεται “καινούριο”. Και το πιο σημαντικό; Ήμασταν διαρκώς ο ένας δίπλα στον άλλο, να ενθαρρύνουμε και να χειροκροτούμε σε κάθε βήμα. Μόνο χαρά και ευγνωμοσύνη νιώθουμε για την ευκαιρία που μας δόθηκε να περάσουμε μερικές από τις καλύτερες μέρες της ζωής μας με το δημιουργικότερο τρόπο. Τόσες πρωτόγνωρες εμπειρίες, τόσες γνώσεις, τόσες γνωριμίες και φιλίες. Μόνο  γλυκές αναμνήσεις θα μπορούσαν να μας δημιουργήσουν και φυσικά τη δίψα για ακόμα περισσότερα ταξίδια και εξερευνήσεις.

Και για να κλείσουμε ποιητικά:

Τι άλλο να πει κανείς για αυτό το ταξίδι; … Άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους, απαγκιστρώθηκαν πρόσκαιρα από τα δεσμά της πλήξης, παρέλυσαν το χρόνο και ενώθηκαν δημιουργώντας μια ανάγλυφη, ανθεκτική στη φθορά ανάμνηση. Το γλυκό ξεφάντωμα κράτησε μόνο για μερικά φεγγάρια, όμως οι στιγμές απαθανατίστηκαν παντοτινά, γιατί τις ζωγραφίσαμε σε όλα τα άστρα του Nagykallo.

 

  • Θάνος Βασιλόπουλος
  • Λυδία Ζούζουλα
  • Έφη Μαμόγλου
  • Μαρία Μάρκου
  • Λίλα Μασούρα
  • Γιάννης Μοντίν
  • Κώστας Σταματίου

Επιμέλεια Κειμένου: Λίλα Μασούρα