AROMA: design the smell of challenge, ένα πρόγραμμα στην Πορτογαλία, στο Amarante. Σε μία πόλη που το ίδιο της το όνομα παραπέμπει στην αγάπη, κάτι που από μόνο του δεν μπόρεσε να μας προϊδεάσει για το πόσο ζεστοί είναι οι άνθρωποι. Άνθρωποι που γιορτάζουν τον São Gonçalo  και τη γονιμότητα φτιάχνοντας γλυκά με … πρωτότυπο σχήμα, που μπορούν να χορεύουν vira μέχρι το πρωί και, κυρίως, που ξέρουν να γλεντάνε τη ζωή. 7 χώρες, 7 πολιτισμοί, Πορτογαλία, Ιταλία, Ρουμανία, Ελλάδα, Παλαιστίνη, Αίγυπτος και Τυνησία συναντήθηκαν στην Πορτογαλία για να γνωριστούν, να συνεργαστούν για έναν κοινό σκοπό και να περάσουν καλά.

Όλα ξεκίνησαν με μία συνάντηση στο Skype. Πέντε άνθρωποι από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας γνωρίστηκαν μέσω του προγράμματος και μοιράζονταν τον ίδιο ενθουσιασμό. Κανονίσαμε τα βασικά και ο πάγος δεν άργησε να σπάσει αφού δεθήκαμε αμέσως σαν ομάδα. Όσο πλησίαζε ο καιρός, ο ενθουσιασμός μεγάλωνε, η οργάνωση της ελληνικής συμμετοχής άρχισε να εντείνεται. Προετοιμάσαμε την παρουσίασή μας και το μενού μας. Όλα ολοκληρώνονταν σιγά σιγά. Επόμενος σταθμός, η Ζυρίχη, όπου συναντήθηκαν τα άτομα της ελληνικής συμμετοχής. Ήμασταν και οι πρώτοι που φτάσαμε. Μέσα στη μέρα έφταναν και τα άτομα από τις υπόλοιπες χώρες, είτε μαζί είτε ατομικά. Γνωριζόμασταν μεταξύ μας και με τους εθελοντές του CJ Amarante, που μας φιλοξενούσε. Μία βόλτα στο Amarante, και αυτό ήταν. Ερωτευτήκαμε το μέρος και τους ανρθώπους.

Τα δωμάτια ήταν ανάμικτα στη βάση της εθνικότητας και έτσι έγινε η αρχή στο να γνωριζόμαστε μεταξύ μας, και σαν άνθρωποι και σαν πολιτισμοί. Η γνωριμία έγινε ακόμα πιο ουσιαστική με τα παιχνίδια που παίξαμε τις πρώτες μέρες και τις βραδιές που κάθε χώρα παρουσίασε τον πολιτισμό της. Στα παιχνίδια, ζωγραφίσαμε ο ένας τον άλλον και βγήκαμε γρήγορα ραντεβού. Οι βραδιές για τις παρουσιάσεις ήταν δύο. Εμείς, φτιάξαμε ένα κουίζ. Ένα κουίζ, στο οποίο συμμετείχαν όλοι, που οι σωστές απαντήσεις (οι οποίες ήταν απροσδόκητα πολλές) επιβραβεύονταν με καραμέλες ούζου, παστέλι και ένα αναμνηστικό βραχιόλι και οι λάθος απαντήσεις  τιμωρούνταν με ένα χτύπημα από ένα φουσκωτό σφυρί. Μάθαμε πώς θα ήταν ο κόσμος αν δεν υπήρχε η Ρουμανία, τι είναι ο χορός της αράχνης στην Ιταλία, τι συμβολίζει το παραδοσιακό γλυκό του São Gonçalo, πώς είναι η πραγματική ζωή στην Παλαιστίνη, τι φοράνε στην Τυνησία και κάναμε ένα μικρό ταξίδι στα κυριότερα αξιοθέατα της Αιγύπτου. Φάγαμε τοπικά γλυκά, προσπαθήσαμε να μάθουμε έναν χορό από κάθε χώρα και πήραμε αναμνηστικά δώρα. Σίγουρα ήταν δύο βραδιές γεμάτες κέφι και ωραίες αναμνήσεις.  

Η γνωριμία με τον κάθε πολιτισμό συνεχίστηκε και στο Euromed Food Day. Κάθε χώρα προετοίμασε κάποια πιάτα της και ήταν όλα ανοιχτά στο κοινό. Ένα είναι σίγουρο, ότι σκάσαμε στο φαγητό. Μας ενθουσίασε το Fatima Brik (το οποίο εξαφανίστηκε κατευθείαν) και το γλυκό ποτό Sobia από την Αίγυπτο. Τα ελληνικά πιάτα κέρδισαν επίσης τις εντυπώσεις.  Χωριάτικη, ντάκος, τζατζίκι με κολοκυθάκια τηγανητά, μπουγιορτνί,  μπριάμ και ραβανί, τι άλλο;! Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει το ούζο και το τσίπουρο. Την ημέρα αυτή δεν ήρθαμε πιο κοντά μόνο επειδή δοκιμάσαμε όλα αυτά τα εδέσματα, αλλά κυρίως επειδή δουλέψαμε μαζί. Ακόμα κι αυτοί που δεν είχανε καμία σχέση με τη μαγειρική προσπάθησαν και προσέφεραν ουσιαστικά. Κάθε χώρα δούλεψε ομαδικά αλλά και όλες οι χώρες συνεργάστηκαν μεταξύ τους. Μοιραζόμενοι την ίδια κουζίνα, δεν θα μπορούσαμε να τα είχαμε καταφέρει σε τόσο λίγο χρόνο και για τόσα άτομα αν δεν επικοινωνούσαμε μεταξύ μας και δεν βοηθούσαμε η μία χώρα την άλλη.

Αυτό ήταν το ένα μέρος του προγράμματος. Το άλλο, κι αυτό με το οποίο απασχολούμασταν τις περισσότερες ώρες ήταν η διοργάνωση της παρέλασης των ποδηλάτων, της ιταλικής βραδιάς και του Festa Amarantina. Είναι απίστευτο το τι μπορείς να κάνεις με υλικά που ποτέ δεν είχες φανταστεί ότι μπορούσες να χρησιμοποιήσεις. Τα ποδήλατα διακοσμήθηκαν όλα με ανακυκλώσιμα υλικά. Από καπάκια μπουκαλιών μέχρι εφημερίδες και από λουλούδια μέχρι κουτάκια αναψυκτικών. Δεν υπάρχει λέξη που να περιγράφει την ικανοποίηση που νιώθεις όταν παίρνεις κάτι από το μηδέν και το φτιάχνεις ώστε το αποτέλεσμα να είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό. Ο κόσμος να το κοιτάει και να εντυπωσιάζεται κι εσύ να σκέφτεσαι ότι στην αρχή δεν είχες ιδέα τι να κάνεις με όλα αυτά τα υλικά.

Το ίδιο ίσχυε και για την ομάδα του Festa Amarantina. Στην αρχή νιώθουν όλοι χαμένοι. Είναι μέχρι να πέσει η πρώτη ιδέα και μετά έρχονται κι άλλες, κι άλλες…μέχρι που να μην μπορείς να διαλέξεις. Βγάλαμε τον κακό και τον καλό μας εαυτό και τους απαθανατίσαμε και τους δύο σε μία όμορφη φωτογράφιση.  Είχαμε διάσπαρτα κομμάτια που φτιάχναμε, που το καθένα δεν ήταν τίποτα μέχρι που τα στήσαμε στον χώρο και ξαφνικά στήθηκαν δύο τέλεια σκηνικά. Ποιος δεν θα ήθελε να πάρει μία ιδέα από τον Παράδεισο και την Κόλαση; Ποιος δεν θα ήθελε από τη μία να έχει δύο αγγελάκια να του κάνουν μασάζ υπό τη μυρωδιά του Shisha και από την άλλη να διασκεδάσει με την ψυχή του χορεύοντας Kizomba με άτακτα διαβολάκια; Και φυσικά, ποιος δεν θα ήθελε να φοράει όμορφα χειροποίητα στεφάνια από λουλούδια; Όλοι γι΄αυτό και όλα αυτά που ετοιμάσαμε είχανε πολύ μεγάλη απήχηση στον κόσμο. Ο κόσμος ήταν πρόθυμος και περίεργος και ερχόταν ασταμάτητα μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα. Το γλέντι συνεχίστηκε φυσικά στην ιταλική βραδιά. Το φαγητό είχε σερβιριστεί από νωρίς και εξαφανίστηκε αμέσως αλλά το γλέντι συνεχίστηκε μέχρι το πρωί, όπου χρειάστηκε να αποχαιρετίσουμε τις πρώτες χώρες που έφευγαν. Ήταν ένα αξέχαστο τελευταίο βράδυ.

Καλά όλα αυτά, αλλά πιο πολύ θα μας λείψουν οι πιο ιδιαίτερες στιγμές που ζήσαμε και μεταξύ μας και με όλες τις υπόλοιπες χώρες. Δεν θα ξεχάσουμε το “How was your day?” του Miguel κάθε βράδυ στον κύκλο, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, το παιχνίδι του μυστικού φίλου και τα όμορφα δώρα που δεχτήκαμε (κάποιοι δεν ήμαστε τόσο τυχεροί βέβαια), οι νύχτες που καθόμασταν και γλεντούσαμε οι συμμετέχοντες και οι εθελοντές μεταξύ μας που φυσικά συνεπάγονταν και καθυστερημένο πρωινό ξύπνημα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποκτήσαμε φίλους από τόσα διαφορετικά μέρη. Τέλος δεν θα ξεχάσουμε, τους Βρικόλακες και  τον ποδόγυρο, το φουσκωτό σφυρί,  το “I don’t like secrets”, “Make sure you follow me on Instagram”, “I have a skype meeting” κλπ κλπ. Δεν είναι ανάγκη να εξηγήσουμε, αρκεί που το ξέρουμε εμείς!

Τέλος, θέλουμε να  ευχαριστήσουμε το  You in Europe και το Casa da Juventude de Amarante για την αξέχαστη εμπειρία!

Ειδικά ευχαριστήρια και πολλά χαιρετίσματα στους εθελοντές και εργαζόμενους που μας βοήθησαν και ειδικά στην Κική, τον Adam, την Gabi, τη Marcela, τη Szilvia, την  Barbara.

Ελπίζουμε να τα ξαναπούμε!

Αλεξάνδρα, Άλκης, Βάλια, Δάφνη, Σπύρος

Μπορείτε να πάρετε μια μικρή γεύση μέσα από το παρακάτω βιντεάκι.. 🙂

13555858_10209330789248138_305319066_o

13608054_10209331133616747_192437650_n

13901648_10210547807998376_1622560999_o13902144_10210547714516039_413586800_o

13918844_10210547714676043_748102804_o

13950544_10210547714556040_1785803554_o

13950724_10210547714636042_1169522237_o

13615229_1109825029102868_6342666582267493404_n

13606918_1109829222435782_540849021964233644_n

13603634_1109828825769155_1812442753423355269_o

13599777_1107749645977073_4221646138818156161_n

 

13567457_1106961396055898_2000167401216732408_n